Κατακράτηση δοντιού: τι είναι, αιτίες και συνέπειες

Η κατακράτηση δοντιών είναι μια κατάσταση κατά την οποία το δόντι έχει σχηματιστεί πλήρως, αλλά δεν μπορεί να βγει από τα ούλα. Αυτή η παθολογία εμφανίζεται τόσο σε παιδιά όσο και σε ενήλικες και επηρεάζει συχνότερα τα φρονιμίτες και τους κυνόδοντες. Το πρόβλημα μπορεί να παραμείνει απαρατήρητο για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά σε προχωρημένες περιπτώσεις οδηγεί σε φλεγμονές, βλάβη των γειτονικών δοντιών και αισθητικά ελαττώματα.

Αιτίες της κατακράτησης

Κανονικά, στον άνθρωπο πρέπει να βγουν 52 δόντια: 20 νεογιλά και 32 μόνιμα. Εάν ένα δόντι καθυστερεί να βγει από τα ούλα ή τα οστά, αυτό μπορεί να οφείλεται σε διάφορους παράγοντες:

• Υπερπληθώρα — η παρουσία περιττών δοντιών που εμποδίζουν την ανάπτυξη των κύριων.
• Λανθασμένη θέση του δοντιού.
• Παραμόρφωση ή ανωμαλία στο μέγεθος του δοντιού.
• Οδοντομά — καλοήθης όγκος από οδοντικά ιστά.
• Παραμόρφωση της γνάθου και της οδοντοστοιχίας.
• Γενετική προδιάθεση.
• Μείωση της ανοσίας ή λοίμωξη σε νεαρή ηλικία.

Τις περισσότερες φορές, οι τρίτοι γομφίοι (δόντια της σοφίας) είναι αυτοί που παραμένουν εγκλωβισμένοι, καθώς μπορεί να μην υπάρχει αρκετός χώρος στη γνάθο για να αναπτυχθούν. Στη δεύτερη θέση βρίσκονται οι κυνόδοντες, ειδικά οι άνω, οι οποίοι παίζουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της σύγκλεισης.

Μορφές και διάγνωση

Η συγκράτηση μπορεί να είναι:

• Πλήρης — ο δόντης είναι πλήρως κρυμμένος κάτω από τα ούλα και τον οστικό ιστό.
• Μερική — ο δόντης έχει βγει μερικώς, αλλά όχι τελείως.

Ο οπτικά συγκρατημένος δόντης μπορεί να είναι αόρατος. Οι ασθενείς συχνά παραπονιούνται για περιοδική πόνο, πρήξιμο, αίσθημα πίεσης ή φλεγμονή των ούλων. Είναι σημαντικό να γίνει έγκαιρα ακτινογραφία για να προσδιοριστεί η ακριβής θέση του δοντιού και ο βαθμός συγκράτησής του.

Πιθανές επιπλοκές

Χωρίς θεραπεία, η συγκράτηση μπορεί να οδηγήσει στις ακόλουθες συνέπειες:

• Μετατόπιση των γειτονικών δοντιών.
• Παραμόρφωση της σύγκλεισης.
• Καταστροφή των ριζών των γειτονικών δοντιών.
• Κύστη και φλεγμονή.
• Χρόνιος πόνος και περιορισμός του ανοίγματος του στόματος.

Ιδιαίτερα επικίνδυνη είναι η μερική κατακράτηση: το τμήμα του δοντιού που έχει βγει προς τα έξω έρχεται σε επαφή με το σάλιο και τα βακτήρια, γεγονός που συχνά προκαλεί περικόρωναρίτιδα — φλεγμονή των γύρω ιστών.

Θεραπεία και πρόληψη

Η τακτική θεραπείας εξαρτάται από την ηλικία του ασθενούς, την εντόπιση και τον βαθμό της κατακράτησης. Είναι δυνατές οι ακόλουθες προσεγγίσεις:

• Παρακολούθηση — εάν ο συγκρατημένος δόντης δεν προκαλεί προβλήματα.
• Ορθοδοντική θεραπεία — τοποθέτηση σιδεράκια ή ειδικών συσκευών.
• Χειρουργική αφαίρεση — πραγματοποιείται σε περίπτωση φλεγμονής, έλλειψης χώρου ή κινδύνου βλάβης.

Η αφαίρεση του κραδασμού είναι μια πλήρης χειρουργική επέμβαση, που περιλαμβάνει τομή των ούλων, απελευθέρωση του δοντιού και, εάν είναι απαραίτητο, αφαίρεση τμήματος του οστού.

Η πρόληψη περιλαμβάνει:

• Τακτικές εξετάσεις στον οδοντίατρο από την πρώιμη παιδική ηλικία.
• Έλεγχο των χρόνων οδοντοφυΐας.
• Έγκαιρη θεραπεία των ανωμαλιών της ανάπτυξης των γνάθων.
• Αφαίρεση των προσωρινών δοντιών μόνο όταν ενδείκνυται.

Η κατακράτηση δοντιού δεν είναι απλώς μια καθυστέρηση στην ανάπτυξη, αλλά μια κατάσταση που μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές συνέπειες. Όσο νωρίτερα εντοπιστεί το πρόβλημα, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες να διατηρηθεί η υγεία του οδοντοστοιχιακού συστήματος. Οι τακτικές επισκέψεις στον οδοντίατρο και η προσεκτική παρακολούθηση των σημάτων του οργανισμού θα σας βοηθήσουν να αποφύγετε τις περίπλοκες επεμβάσεις και να διατηρήσετε ένα όμορφο χαμόγελο.